ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Για την αποπυρηνικοποίηση της Βόρειας Κορέας και την οικονομία της, συζήτησαν στις συναντήσεις της 26ης και 27ης Φεβρουαρίου 2019 στην πρωτεύουσα Ανόι του Βιετνάμ, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο Βορειοκορεάτης Ηγεμόνας Κιμ Γιονγκ ουν, όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος – με τον Τραμπ να δηλώνει ότι δεν υπήρξε συμφωνία, εξαιτίας των αιτημάτων του Κιμ να αρθούν οι αμερικανικές κυρώσεις εναντίον της Βόρειας Κορέας, χωρίς να εγκαταλείπει συγκεκριμένες πυρηνικές εγκαταστάσεις που υπέδειξαν οι ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση βέβαια, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είπε ούτε λέξη στους δημοσιογράφους – ούτε βέβαια στον συνομιλητή του στη διάρκεια των συζητήσεων που είχε μαζί του – για την άμεση αναγκαιότητα απελευθέρωσης των 200 χιλιάδων πολιτικών κρατουμένων, φυλακισμένων για χρόνια σε στρατόπεδα «αναμόρφωσης» του Βορειοκορεατικού Γκουλάγκ, που στήνονται μπροστά σε εκτελεστικά αποσπάσματα, χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα και υποβάλλονται σε καταναγκαστική εργασία και φυσική και ψυχολογική κακομεταχείριση, γιατί διαπράττουν το «έγκλημα» να έχουν διαφορετική πολιτική άποψη από την καθεστωτική, ή απλώς είναι μέλη της οικογένειας του διαφωνούντος. Ο Αμερικανός Πρόεδρος, όχι μόνο δεν ζήτησε την αποκατάσταση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καταπατούνται βάναυσα για πολλές δεκαετίες σε αυτή την απομονωμένη, μεσαιωνική χώρα, αλλά ουσιαστικά εκθείασε το άθλιο σταλινικό καθεστώς, που οι υπήκοοι του κυριολεκτικά πεθαίνουν από την πείνα, ενώ αυτό ξοδεύει τεράστια ποσά χρημάτων για να φτιάχνει πυρηνικά όπλα και για να συντηρεί έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς στον κόσμο, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι «ο Κιμ θα οδηγήσει τη χώρα σε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και η χώρα του θα γίνει μεγάλη οικονομική δύναμη»(!). Επιπρόσθετα, γελοιοποιώντας εντελώς τον πολιτικό λόγο και στρεβλώνοντάς τον σε κάτι γκροτέσκο και…απίστευτο, προχώρησε σε μια…τουριστική διαφήμιση της Β. Κορέας, που όπως είπε, «είναι μια σπουδαία και πολύ όμορφη χώρα, έχει από τη μία πλευρά τη Ρωσία και την Κίνα και από την άλλη τη Νότια Κορέα και έχει μία από τις πιο όμορφες ακτογραμμές στον κόσμο… Θέλω να σταματήσουμε τις κυρώσεις, γιατί θέλω να αναπτυχθεί αυτή η χώρα».
Πέρα από τη…γεωγραφική περιγραφή της Βόρειας Κορέας με τις όμορφες ακτογραμμές, από τον νεόκοπο θαυμαστή της, Ντόναλντ Τραμπ, χρειάζεται νομίζω να πληροφορηθούμε την άποψη του Kang Chol Hwan, Βορειοκορεάτη αντιφρονούντα δημοσιογράφου και ακτιβιστή υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ζει στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, που είπε πρόσφατα σε δημοσιογραφική διάσκεψη ότι η ελπίδα για μια ελεύθερη και δημοκρατική Βόρεια Κορέα στο μέλλον, εξαρτάται κατά πόσο θα ζεί ή όχι ο 35χρονος δικτάτορας Κιμ Γιονγκ ουν (Kim Jong-un). Να θυμίσω ότι αυτός κληρονόμησε την Απόλυτη Ηγεμονία του κράτους, μετά που ο δικτάτορας πατέρας του Kim Jong-il πέθανε το 2011, αφού και αυτός την είχε κληρονομήσει μετά που ο δικτάτορας πατέρας του Kim Il-sung πέθανε το 1994, έχοντας κυβερνήσει με κτηνώδη βία τη Βόρεια Κορέα από το 1948. Ο Kang Chol Hwan, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην ευαισθητοποίηση της διεθνούς κοινότητας για τα εγκλήματα του Βορειοκορεατικού συστήματος εξουσίας, τόνισε ότι για ν’ ανοίξει στον κόσμο η χώρα, θα πρέπει ν’ αλλάξει το πολιτικό σύστημα που είναι επικεντρωμένο στο άτομο του Ανώτατου Ηγέτη και στην τυφλή Προσωπολατρία. Πρόσθεσε ότι είναι απίθανο ο Kim Jong-un να ξεσφίξει έστω ελάχιστα, το βρόχο που πνίγει την ελεύθερη και ανεξάρτητη σκέψη.
Συνάντησα τον Kang Chol Hwan, Εκτελεστικό Διευθυντή της μη κυβερνητικής οργάνωσης North Korea Strategy Center, που προωθεί την ελευθερία του Τύπου και των ΜΜΕ στη Βόρεια Κορέα, πριν δώδεκα χρόνια, τον Μάρτη 2007, στην πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας, σε αποστολή μου εκ μέρους της Ένωσης Συντακτών Κύπρου, σε διεθνή διάσκεψη για την ειρήνη και τη συμφιλίωση στην κορεατική χερσόνησο, που οργάνωσαν στη Σεούλ, οι Νοτιοκορεάτες δημοσιογράφοι. Μάλιστα, στο πλαίσιο εκείνης της επίσκεψης, οργανώθηκε και μια σύντομη επίσκεψή μας στη Βόρεια Κορέα, στη συνοριακή περιοχή Mount Kumgang, μόλις 60 χιλιόμετρα από τη Σεούλ.
Ο Kang Chol-Hwan είναι συγγραφέας του συγκλονιστικού βιβλίου «The Aquariums of Pyongyang», μιας προσωπικής καταγραφής του εφιάλτη που έζησε 10 χρόνια -1987 μέχρι 1997 – έγκλειστος σκλάβος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Yodok (από 9 χρονών παιδάκι μέχρι τα 19 του), πριν δραπετεύσει στη Νότια Κορέα το 1992. Στο στρατόπεδο μεταφέρθηκε ολόκληρη η οικογένειά του, οι γονείς και οι αδελφές του, γιατί έχουν συγγενείς που εργάστηκαν στην Ιαπωνία και θεωρήθηκαν έτσι, «ύποπτοι συνεργάτες των εχθρών»! Το βιβλίο περιγράφει με λεπτομέρειες την καθημερινή κόλαση των ξυλοδαρμών, των εκτελέσεων, των αυτοκτονιών και των θανάτων από το κρύο και την πείνα, χιλιάδων αθώων που αναγκάζονταν να τρώνε νυφίτσες και κατσαρίδες για να επιβιώσουν στο Yodok.
Πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι από το 1992 που ο Kang Chol Hwan κατάφερε να δραπετεύσει μέσω Κίνας από τη Βόρεια Κορέα, να εγκατασταθεί και να σπουδάσει στη Νότια. Είναι παντρεμένος με επίσης Βορειοκορεάτισσα και έχει ένα γιο 13 χρόνων. Ξέρει όμως πολύ καλά ότι ενώ η δική του ζωή άλλαξε προς το καλύτερο, η ζωή των 23 εκατομμυρίων Βορειοκορεατών παραμένει κάτω από τη σιδερένια φτέρνα του δικτατορικού καθεστώτος – κι έκανε έτσι στόχο του την καταγγελία των συστηματικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Βορειο-κορεατικό σύστημα εξουσίας που εκτίθεται διεθνώς για την ανάπτυξη πυρηνικού οπλοστασίου απειλητικού για την παγκόσμια ειρήνη, αλλά που δεν ελέγχεται επαρκώς για τη κτηνώδη μεταχείριση των πολιτών του. Να μερικές από τις ερωταπαντήσεις στη συνέντευξη που πήρα από τον Kang Chol Hwan:
-Γιατί φυλακίζουν όχι μόνο τον «ένοχο», αλλά ολόκληρη την οικογένειά του;
-«Για να πετύχουν ολοκληρωτικό τσάκισμα του ηθικού του λαού μας. Όταν συλλαμβάνουν κόσμο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ανθρώπους με κάποιο αξίωμα, συλλαμβάνουν τρεις γενιές: παππούδες, παιδιά και εγγόνια. Συνήθως εξαιρούν τη σύζυγο και μητέρα και την αναγκάζουν να πάρει διαζύγιο αφού στείλουν στο στρατόπεδο τον σύζυγο και τα παιδιά της».
-Πώς ήταν οι συνθήκες ζωής στο Γκουλάγκ του Yodok;
-«Είναι το ίδιο απάνθρωπες με τις συνθήκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί όπου τους κρατούμενους τους σκότωναν σε θαλάμους αερίων. Στη Βόρεια Κορέα τους αφήνουν να πεθάνουν από την πείνα και τις ασθένειες. Τους έχουν να δουλεύουν σε λατομεία, ορυχεία και στα χωράφια από τις πέντε το πρωί μέχρι το βράδυ και τους δίνουν για φαγητό μόνο μια χούφτα αραβόσιτο. Αν εγώ επιβίωσα στο Yodok σαν μικρό παιδί που ήμουν, είναι γιατί έμαθα να τρώω όποιο ζώο εκινείτο, περιλαμβανομένων σκουληκιών, κατσαρίδων και άλλων εντόμων, αλλά κυρίως ποντικών που ανακάλυψα ότι είναι μια πολύ θρεπτική τροφή και το μόνο είδος κρέατος που έτρωγα για χρόνια. Το πιο τρομερό πράγμα στο στρατόπεδο, είναι που οι περισσότεροι κρατούμενοι υποσιτίζονται για πολλά χρόνια και πολλοί πεθαίνουν από αιτίες που σχετίζονται με την πείνα. Το άλλο τρομερό είναι οι δημόσιες εκτελέσεις ανθρώπων που προσπάθησαν να δραπετεύσουν ή που προσπάθησαν να κλέψουν τροφή».
-Γιατί νομίζεις η Βόρεια Κορέα αναπτύσσει πυρηνικά όπλα;
-«Αν γίνει μια σύγκριση με την κινέζικη ηγεσία, θα δούμε ότι εκείνοι πριν αρκετά χρόνια έκαναν ανοίγματα στην οικονομία τους και στην κοινωνία τους. Όμως η κοινωνία τους, τους σέβεται και δεν στράφηκε εναντίον τους. Αλλά στη Βόρεια Κορέα η εξουσία πιστεύει ότι έχει ελπίδες να επιβιώνει μόνο αν κρατά κλειστή τη χώρα. Και όσο κρατά κλειστή τη χώρα, η οικονομία αδυνατίζει γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Για να το αντιμετωπίσει αυτό, ανέπτυξε πυρηνικά όπλα με τα οποία εκβιάζει τον κόσμο για να εξασφαλίζει τρόφιμα και πετρέλαιο».
-Πιστεύεις ότι οι ΗΠΑ πρέπει να εισβάλουν και να καταλάβουν τη Βόρεια Κορέα όπως έκαναν στο Ιράκ;
-«Η Αμερική δεν χρειάζεται να κάνει πόλεμο στην περίπτωση της Βόρειας Κορέας. Αν τους αφήσει μόνους και απομονωμένους, θα καταρρεύσουν και δεν θα χρειαστεί κανένας πόλεμος».
Μια χαρακτηριστική προπαγανδιστική φωτογραφία του Βορειοκορεατικού καθεστώτος, με γυναίκες στρατιωτικούς της Βορείου Κορέας να υποδέχονται «ενθουσιασμένες» τον Kim Jong Un στη διάρκεια άσκησης σε πεδίο εκτόξευσης ρουκετών…
Το εξώφυλλο του βιβλίου του Kang Chol Hwan «The Aquariums of Pyongyang» που εξέδωσε το 1994 και ήταν το πρώτο βιβλίο για το Βορειοκορεατικό Γκουλάγκ, γραμμένο από έναν επιζήσαντα. Απεικονίζει τον συγγραφέα, πρώτο δεξιά, μαζί με τη γιαγιά, την αδελφή, τη θεία και το θείο του αμέσως μετά την αποφυλάκισή τους από το στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Φώτο: Στιγμιότυπο από τη συνάντηση της τρέχουσας εβδομάδας στο Ανόι του Βιετνάμ.
