ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
«Γράψε ότι θέλω να δω τον Υπουργό Υγείας και να διαμαρτυρηθώ, γιατί με ευθύνη των κρατικών Ιατρικών Υπηρεσιών, που αδιαφόρησαν για την περίπτωσή μου, αναγκάστηκα να καταφύγω σε ιδιώτη οφθαλμίατρο για εγχείρηση καταρράκτη και αυτός σχεδόν με τύφλωσε, αντί να με γιατρέψει», μου είπε ο Κωνσταντίνος Γεωργιάδης, ο φίλος μου ο αιωνόβιος φοιτητής του Πανεπιστημίου Κύπρου. Έτσι όπως ακουμπούσε κουρασμένος στο μαξιλάρι του, στη Γεροντολογική Μονάδα Αποκατάστασης στη Λευκωσία όπου παρέμεινε για ένα μήνα, πριν επιστρέψει στο διαμέρισμα του και στη φροντίστρια και συγκάτοικο του, που τον βοηθά τους τελευταίους έξι μήνες, σκεφτόμουν ότι πρώτη φορά τον έβλεπα απογοητευμένο, μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια της γνωριμίας μας – όπως γνωρίζουν πολλοί αναγνώστες από προηγούμενα ρεπορτάζ μου, αυτός ο πεισματάρης έφηβος ο γεννημένος στην Κοκκινοτριμιθιά το 1919, έχει πατήσει τα 100 και παραμένει ολόψυχα δοσμένος στο στόχο του να πάρει δεύτερο πτυχίο ΚΑΙ στη Νομική, αφού φοίτησε ήδη στο Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου και τον Ιούνιο 2017 πήρε το πολυπόθητο πτυχίο Κοινωνιολογίας. Άρχισε να φοιτά στο Πανεπιστήμιο Κύπρου το 2009, στα 90 του χρόνια, αφού από το 1995-1999, είχε φοιτήσει σε Εσπερινό Γυμνάσιο. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν έχει παιδιά. Τον τελευταίο χρόνο δεν μπορεί να φροντίσει μόνος τον εαυτό του, μετά το κάταγμα ισχίου, που υπέστη από πτώση, τον Φεβρουάριο 2018, για το οποίο χρειάστηκε να κάνει εγχείρηση στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και τους επόμενους μήνες να παραμείνει κλινήρης, διαδοχικά σε δύο οίκους ευγηρίας, που προσφέρουν και υπηρεσίες φυσιοθεραπείας.
«Περιμένω να μου φέρουν κατάλληλο φακό γιατί έχω εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο και πρέπει να διαβάσω, έστω κι αν δεν διακρίνω καλά καλά τα γράμματα», μου είπε. Και, χωρίς να πάρει ανάσα, άρχισε να μου αραδιάζει ημερομηνίες: «Η εγχείρηση καταρράκτη έγινε στις 31 Μαρτίου 2015 στην Οφθαλμολογική Κλινική του Μακάρειου Νοσοκομείου. Σύμφωνα με τους κανονισμούς έπρεπε ακριβώς ένα χρόνο μετά, στις 31 Μαρτίου 2016 να ελέγξουν τη μετεγχειρητική μου πορεία. Αντί τούτου, όταν πήγα στις 31 Μαρτίου 2016 να με εξετάσουν, με έβαλαν σε ραντεβού για τις 18 Νοεμβρίου 2018! Εγώ νόμισα ήταν για τις 18 Νοεμβρίου 2017 και όταν πήγα για την εξέταση, το νοσοκομείο με έστειλε σε οφθαλμίατρο από τον οποίο το κράτος αγόρασε υπηρεσίες, που με εξέτασε και μου έδωσε ραντεβού για τις 20 Απριλίου 2018! Τότε όμως ήμουν στο φυσιοθεραπευτήριο για το κάταγμα στο ισχίο και δεν μπορούσα να πάω στο ραντεβού εκείνο. Όταν βγήκα από το φυσιοθεραπευτήριο, πήγα ξανά στο νοσοκομείο για τα μάτια μου, αλλά εκεί άρχισαν πάλι να κωλυσιεργούν και να καθυστερούν να με εξετάσουν, οπότε αναγκάστηκα και κατέφυγα για οφθαλμολογική επέμβαση σε ιδιώτη οφθαλμίατρο που χειροτέρευσε την κατάσταση μου… Θυμάσαι τις ημερομηνίες που σου είπα;».
Είπα στον Κωνσταντίνο ότι ναι, σημείωσα τις ημερομηνίες που μου είπε. Εκείνος πάντως δεν έχει καμιά διάθεση να τις ξεχάσει. Πώς μπορεί άλλωστε; Φωσφορίζουν στη σκέψη του σαν μικρά σωσίβια μέσα στο ατέλειωτο πέλαγος του χρόνου, καθώς γαντζώνεται από αυτές για να μπορέσει να πάει, όσο πάει, παρακάτω.
Φώτο: Ο Κωνσταντίνος Γεωργιάδης στη Γεροντολογική Μονάδα Αποκατάστασης στη Λευκωσία με τον Μάριο Δημητρίου στις 12 Απριλίου 2019.
