{loadposition ba_textlink}
Του Φάνη Μακρίδη
Απεκάλυψε πως πολιτικοί του έκλεισαν πόρτες στα ΜΜΕ, ενώ ανέφερε πως συνάδελφοι δημοσιογράφοι τον πίκραναν και τον απογοήτευσαν με την στάση που τήρησαν απέναντί του.
Είπε, συγκεκριμένα, πως ενώ είχε δώσει τα χέρια με άνθρωπο συγκεκριμένου ΜΜΕ προκειμένου να εργοδοτηθεί εκεί, μετά από παρεμβάσεις πολιτικών και οικονομικών παραγόντων η πρόσληψή του δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Οι περιπέτειές του όμως είχαν και συνέχεια. Εξιστόρησε μια περίπτωση όταν είχε κληθεί ως καλεσμένος σε εκπομπή κυπριακού τηλεοπτικού σταθμού. Τελευταία στιγμή, ωστόσο, η εμφάνισή του «αναστάλθηκε», επειδή όπως τον ενημέρωσαν υπήρχαν εξελίξεις σε θέματα της επικαιρότητας και δεν υπήρχε χώρος γι΄ αυτόν. Ανανέωσαν το ραντεβού για άλλη μέρα, αλλά πάλι τα ίδια. Το ματαίωσαν… εφευρίσκοντας άλλη δικαιολογία. Όπως είπε, όταν το έψαξε το θέμα, ανακάλυψε ότι είχε παρέμβει το ΔΣ του σταθμού για να αποτρέψουν την τηλεοπτική του εμφάνιση.
Ο Σούγλης είπε και κάποιες πικρές αλήθειες που όλοι οι δημοσιογράφοι γνωρίζουμε. Έκανε λόγο για κάποιους που είναι βολεμένοι «σε θεσούλες και δεν νοιάζονται για τον συνάδελφο που είναι άνεργος ή χάνει άδικα την δουλειά του».
Μίλησε ακόμη για άλυτο μυστήριο αναφερόμενος στο πρωινό που έκανε με την Αγαπητού και έγραφε «40αρια», αλλά όλως παραδόξως «κόπηκε»…
Έκανε και μια συγκλονιστική τοποθέτηση. «Αν δε δούλευε η γυναίκα μου», είπε, «θα τρώγαμε από το κοινωνικό παντοπωλείο».
Ποτέ δεν υπήρξα στενός φίλος του Σούγλη. Τον άνθρωπο πρόσφατα τον γνώρισα. Ξέρω όμως ότι τα όσα είπε, όχι μόνο είναι αληθή, αλλά ούτε εμπεριέχουν δόση υπερβολής. Βλέπετε, όλοι λίγο πολύ ζήσαμε τέτοιες καταστάσεις στα Μέσα που δουλεύαμε. Πέρα απ΄ αυτό, ποτέ δεν έδωσε κάποια αφορμή για να τον αντιμετωπίζω με καχυποψία.
Υπάρχει και κάτι άλλο, που έχω την ανάγκη να καταθέσω. Ως δημοσιογράφος που ασχολήθηκε και με το αθλητικό ρεπορτάζ, είχα επαφές με πολλούς συναδέλφους που εργάζονταν σε γραφεία Τύπου ομάδων. Ένας απ΄ αυτούς ήταν και ο Σούγλης, ο οποίος δούλεψε στην Ανόρθωση. Ουδέποτε, λοιπόν, ο εν λόγω συνάδελφος παρενέβη στο έργο των ρεπόρτερ. Την ίδια στιγμή που άλλοι οι οποίοι εργάστηκαν στα ίδια πόστα, πουλούσαν οπαδιλίκι μέχρι αηδίας σε βάρος συναδέλφων. Διόγκωναν μια κριτική αναφορά αθλητικού ρεπόρτερ και την παρουσίαζαν ως «πόλεμο» στο σωματείο, για να αποκτήσει σημαντικότητα η θέση τους. Πουλούσαν εκδούλευση. Παραδείγματα πολλά.
Ο Δημητρης, λοιπόν, ουδέποτε έπεσε σ΄ αυτήν την παγίδα με τον τρόπο που αναφέραμε. Αποτέλεσε μια από τις θετικές παρουσίες δημοσιογράφων σε γραφεία Τύπου συλλόγων. Κι αυτό εκτιμάται ιδιαίτερα, ενώ ταυτόχρονα φανερώνει το ποιόν του.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα “24” που κυκλοφόρησε την Κυριακή 19/10/2014
