Σχολιάζει ο Κώστας Ντάλτας
Η κρίση της Συρίας δεν είναι τυχαία και έρχεται να προστεθεί σε μία μακρά αλυσίδα εμπλοκών που αφορούν κοντινές μας χώρες.
Ιράκ, Λιβύη, Αίγυπτος και τώρα η Συρία δείχνουν ως πιόνια, στην παγκόσμια σκακιέρα, που κινούν οι ΗΠΑ.
Είναι δεδομένο ότι το “μεγάλο αφεντικό” θέλει να τελειώσει τον Ασαντ, αφού τον χρησιμοποίησε δεόντως.
Μην λησμονείτε τις φωτογραφίες με τον Κέρι, όπως παλιότερα υπήρχαν αντίστοιχες φωτογραφίες και συνεργασίες της Δύσης με τον Καντάφι, τον Σαντάμ Χουσείν πριν τους τελειώσουν.
Ακόμα και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν έπαιζε… μπάλα με τους δυτικούς πριν το επικηρύξουν.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι η Βρετανία που βιάστηκε να ετοιμαστεί για την επέμβαση έχει προμηθεύσει με όπλα τον Ασαντ.
Ο Ομπάμα έχει αποφασίσει να επιτεθεί χωρίς καν την έγκριση του ΟΗΕ, χωρίς τη βοήθεια της Βρετανίας.
Μόνο ο Ολάντ είναι δίπλα του με τον Γάλλο Πρόεδρο να θέλει να δείξει τις ηγετικές (;) του ικανότητες για εσωτερική κατανάλωση.
Το επόμενο θύμα
Η επίθεση στη Συρία δείχνει ότι το επόμενο θύμα θα είναι το Ιράν. Ξέρουν όμως ότι εκεί το παιχνίδι θα χοντρύνει για τα καλά και θα υπάρχει εμπλοκή – άμεση ή έμμεση – των Ισραήλ και Τουρκία.
Ο ρόλος της Ρωσίας
Η Ρωσία διπλωματικά προσπαθεί να κάνει ότι μπορεί, αλλά είναι δεδομένο ότι δεν έχει την ισχύ της μεγάλης Σοβιετικής Ένωσης. Ο Πούτιν φωνάζει σαν τα σκυλιά που γαβγίζουν, αλλά δε δαγκώνουν.
Η ενέργεια στο επίκεντρο
Το ενεργειακό είναι κομμάτι, το οποίο παίζει μεγάλο ρόλο στις κινήσεις των ΗΠΑ που για χρόνια είχαν συμπαίκτες τους δικτάτορες και τώρα τους θεωρούν αντιπάλους.
Κάπου εκεί κοντά – γεωγραφικά – είναι και η Κύπρος που δε χρειάζεται να παρέμβει κανείς για να βάλει το χέρι του στον όποιο ενεργειακό της πλούτο.
Η οικονομική κρίση έχει δέσμια τη χώρα μας στους δανειστές της. Δυστυχώς είμαστε τόσο μα τόσο αδύναμοι σε μία πολύ κρίσιμη χρονική συγκυρία.
Μην ξεχνάτε τι συμβαίνει στην – επίσης αδύναμη – Ελλάδα. Ο Βενιζέλος εμφανίστηκε έτοιμος να προσφέρει χείρα βοηθείας στις πολεμικές επιχειρήσεις πριν ακόμα του ζητηθεί και πριν ακόμα αρχίσουν τα “όχι” σε Λονδίνο και Βερολίνο.
Η Ελλάδα του – θεωρητικά – πλεονάσματος το 2014 θα πάει σε τρίτο μνημόνιο ώστε να εξασφαλίσουν οι δανειστές της ότι θα πάρουν πίσω τα χρήματα τους. Και γιατί δεν θα μπορούν να βάλουν άλλους φόρους, αφού δεν θα χρειάζονται, θα μπαίνουν οι εγγυήσεις της γης, του ορυκτού πλούτου και των – ανύπαρκτων ακόμα – ενεργειακών πόρων.
Στην Κύπρο όπου στα τέλη αυτής της δεκαετίας είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν κέρδη από αυτόν τον τομέα πόσο δυνατή είναι να κρατήσει τα ξένα χέρια μακριά;
Δύσκολο.
Το τρίγωνο
Ήδη εδώ και μήνες όλες οι ξένες δυνάμεις βαδίζουν στο εξής τρίγωνο: Οικονομία-Ενέργεια- Κυπριακό.
Εμείς προσπαθούμε (;) να αποσυνδέουμε τα θέματα, αλλά είναι αδύνατον.
Θα μας έρθει λύση του Κυπριακού, fast track, και συνδεδεμένη με τους άλλους δύο άξονες.
Ο αδύναμος δυστυχώς δύσκολα λέει όχι, οι αντοχές του δεν υπάρχουν και με σκυμμένο το κεφάλι αποδέχεται αυτό που του προσφέρουν.
Σενάρια και πραγματικότητα
Θα επιβεβαιωθούν οι σεναριολόγοι που θέλουν όλες τις συρράξεις των τελευταίων δεκαετιών να έχουν οικονομικό ορίζοντα και την κρίση τεχνική για να πλουτίσουν οι “μεγάλοι”.
Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος ισχυρίζονται πολλοί ότι έχει ήδη αρχίσει με άλλο πρόσωπο, με άλλο προφίλ. Αλλά με θύματα που μπορεί να μην πεθαίνουν όλα από τα όπλα, αλλά το τέλος είναι το ίδιο.
