ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ξεχωριστή μορφή στο φετινό προσκύνημα εκατοντάδων προσφύγων και μη, στο ξωκλήσι του Αγίου Φανουρίου στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας, ανήμερα της γιορτής του 27 Αυγούστου 2019, η Χαρίτα Μάντολες. Η γυναίκα που έσπασε καθιερωμένα ταμπού σε εκείνο τον αξέχαστο αντικατοχικό της λόγο, όπου παρεισέφρησαν και θετικές αναφορές για κάποιους Τούρκους στρατιώτες. Όπου υπενθύμισε ότι αγνοούμενους έχει και η τουρκοκυπριακή πλευρά, όχι μόνο η δική μας.
Αλήθειες που δεν παραδεχόμαστε εύκολα και που μας ξεβολεύουν από τα αρνητικά στερεότυπα που έχουμε συνηθίσει, βγήκαν από το στόμα αυτής της γυναίκας που εκείνο τον τρομερό Ιούλη 1974, νεαρή γυναίκα 27 χρόνων, μητέρα δύο βρεφών ενός και δύο χρόνων, ξυλοκοπήθηκε από Τούρκους στρατιώτες, είδε με τα μάτια της να βιάζουν συγχωριανές της και έζησε τον ξυλοδαρμό και την εν ψυχρώ εκτέλεση του 25χρονου συζύγου της Ανδρέα, του πατέρα της Νεόφυτου, των δύο νεαρών γαμπρών της Θεόδωρου και Φοίβου και άλλων συγγενών και συγχωριανών της.
«Προσεύχομαι για τον Τούρκο που γλίτωσε τον γιο μου και προσπαθούσε να γλιτώσει όλους μας», είπε. «Οι άλλοι Τούρκοι στρατιώτες τραβούσαν και τα άλλα κορίτσια μετά, να τα κακοποιήσουν και αυτός έβαζε το όπλο πάνω τους και μας έδιωχνε να φύγουμε».
Είχε αναφέρει προηγουμένως ότι ο στρατιώτης αυτός, μετά που η Μάντολες και οι υπόλοιποι αιχμάλωτοι, οδηγήθηκαν σε ελαιώνα από ομάδα Τούρκων εισβολέων, στάθηκε δίπλα σε μια παλιά ελιά με κουφάλα και τους έδωσε να καταλάβουν με νοήματα, χωρίς να τον βλέπουν οι άλλοι Τούρκοι, ότι ήθελε να τους βοηθήσει.
«Σηκώθηκε μια γυναίκα από την Άχνα», είπε «και ρώτησε στα τουρκικά τον αξιωματικό, τι θα μας κάνουν, αφού είμαστε άοπλοι και γυναικόπαιδα. Είπε ο αξιωματικός ότι θα μας εκτελέσουν όλους για εκδίκηση, «γιατί οι δικοί σας σκοτώνουν δικά μας γυναικόπαιδα, στα Κόκκινα». Οι Τούρκοι μας είπαν να σηκωθούμε και καθώς περπατούσαμε, εγώ κρατούσα την κόρη μου και ο άντρας μου τον γιο μας και αυτοί μας κτυπούσαν με τα όπλα και μας κλωτσούσαν. Σκότωσαν μπροστά μας έναν άντρα. Είδα τον άντρα μου, ενώ με κτυπούσαν, πεσμένο, με το γιο μας σφιχτά στην αγκαλιά του. Ήταν τραυματισμένο το μωρό, όπως και άλλα τρία. Είδα τον Τούρκο που στεκόταν στην κουφάλα της ελιάς, να παίρνει το παιδί μου και να το πετά μακριά και έτρεξα και το πήρα στην αγκαλιά μου, καθώς αρκουδούσε μέσα στ’ αγκάθια…Ο Τούρκος στρατιώτης της κουφάλας, έγνεψε στον Βασίλη να φύγει και αυτός άρχισε να τρέχει με το παιδί στην αγκαλιά, ενώ τα άλλα παιδιά έτρεξαν πίσω του…».
Φώτο: Η Χαρίτα Μάντολες – πάντα μαυροντυμένη – μαζί με άλλους προσκυνητές δίπλα στη μικρή πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Ευλαλίου Λαμπούσης, στα παράλια του Καραβά, εκατό μέτρα από τη Μονή Αχειροποίητου, στις 27 Αυγούστου 2019.
