ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Όλες τις προηγούμενες βδομάδες πέρασε και ξαναπέρασε μπροστά στα μάτια μου το 19χρονο ανώνυμο κορίτσι με το κρυμμένο πρόσωπο…στη θλιβερή διαδρομή προς και από την αίθουσα του Δικαστηρίου…πέρασε και ξαναπέρασε μπροστά στα μάτια μου ο τοξικός λόγος που την κακοποιούσε καθημερινά…ανθρώπων με όνομα και επώνυμο…και πρόσωπα ξεσκέπαστα και όχι κρυμμένα σαν το δικό της…
Κολύμπησα δύσκολα μέσα στα κύματα της κακοβουλίας τους, προσπαθώντας να φτάσω στην κρυμμένη της πηγή…και ζήτησα βοήθεια από τη Ψυχανάλυση! Από την ανάμνηση μιας αξέχαστης συνομιλίας με τη Ψυχαναλύτρια στη Λευκωσία Δρα Αγγελική Γιασεμίδη, όταν της ζήτησα να αξιολογήσει το πρώτο στην Κύπρο, διεθνές ψυχαναλυτικό συνέδριο, που η Αγγελική είχε οργανώσει, με θέμα «Ο Χρόνος και η Ψυχή», με βάση τη θεωρία του Ελβετού Ψυχαναλυτή Καρλ Γιουγκ (Carl Jung, 1875-1961), Ιδρυτή της Αναλυτικής Ψυχολογίας. Μου είπε ότι «η ψυχική υγεία είναι πολύ παραμελημένη στην Κύπρο» και ότι «η κοινωνία μας, πέρασε συλλογικά, τραγικά γεγονότα – πόλεμο, εισβολή προσφυγιά – και είναι τώρα διχασμένη, με τα δύο μέρη της, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, να «επενδύουν» στο μίσος και το διαχωρισμό, αντί να συνειδητοποιήσουν την τραγικότητα των γεγονότων και την επίδρασή τους στη ψυχική υγεία του καθενός». Και διερωτήθηκε «πώς μπορεί να υπάρχει ένα υγιές συλλογικό υποσυνείδητο στην Κύπρο, αφού υπάρχει τόση σχιζοφρένεια μέσα στο υποσυνείδητο;».
Τη ρώτησα «αν ο Γιουγκ ζούσε και ήταν Ελληνοκύπριος, πώς θα αντιμετώπιζε αυτή την κατάσταση;». Για να πάρω μιαν απάντηση, που πραγματικά με άφησε άφωνο, με τη σκληρότητα της αλήθειας της: «Ο Γιουγκ δεν θα μπορούσε να ήταν Ελληνοκύπριος, ήταν πάρα πολύ ελεύθερο πνεύμα. Ο Γιουγκ θα μπορούσε να ήταν μόνο Ελβετός. Ναι, θαύμαζε πολύ το αρχαιοελληνικό πνεύμα και την ελευθερία της σκέψης που το χαρακτήριζε…και ακριβώς, η ομορφιά της θεώρησής του, είναι η ελευθερία του πνεύματός του – και τέτοιο παράδειγμα, δεν υπάρχει στη νεότερη ελληνική ιστορία. Γι’ αυτό οι αρχαίοι Έλληνες είναι τόσο…αρχαίοι. Αυτό που ακολούθησε τους αρχαίους Έλληνες, είναι μια… τραγωδία».
Αυθόρμητα μου ήρθε η επόμενη ερώτηση: «Εσύ ως Ελληνοκύπρια, πώς βιώνεις την κατάσταση;». Να η απάντησή της: «Ναι, είμαι Ελληνοκύπρια και ζω την τραγικότητα του καθενός. Μπορεί να έχεις μια θεώρηση, αλλά είσαι κι εσύ μέσα στο καλούπι σου κι έχεις κι εσύ τους περιορισμούς σου… Κανένας από εμάς δεν μπορεί να είναι μέσα σ’ ένα σύστημα και να είναι ξέχωρος από αυτό. Ένα από τα ωραία που είπε ο Γιουγκ, είναι ότι ο καθένας από εμάς έχει ένα κομμάτι κρυμμένο στη σκιά, πάνω στο οποίο προβάλλουμε ό,τι αρνητικό – τον «άλλο» – αλλά στην ουσία, προβάλλουμε εκείνο που είμαστε εμείς και δεν μπορούμε να δούμε καθαρά. Ό,τι σε ενοχλεί για τον άλλο, πρέπει να το προσέξεις, γιατί λέει για σένα κάτι σημαντικό».
