{loadposition ba_textlink}
Μια ημέρα μνήμης που κρατά σχεδόν μισό αιώνα. Για κάποιους είναι απλά μια συνηθισμένη ημέρα στη ζωή τους που έχει καταντήσει ρουτίνα. Για άλλους όμως είναι μια ημέρα που τους ξυπνά εφιάλτες και φέρνει ξανά στην μνήμη, όλες εκείνες τις απάνθρωπες στιγμές που είδαν και βίωσαν εκείνη την αποφράδα μέρα του ’74.
Κάποιοι από εμάς δεν γνώρισαν τα κατεχόμενα εδάφη μας. Δεν μπορούμε να ανατρέξουμε πίσω στη μνήμη μας και να θυμηθούμε εικόνες από το λιμανάκι της Κερύνειας, την Μόρφου, το Πέλλα Πάϊς και από άλλους τόσους «κλεμένους» τόπους.
Δεν τα γνώρισα, δεν τα έχω δει, παρα μόνο σε εικόνες. Θυμάμαι, ολοκάθαρα τα τετράδια του Δημοτικού με τις εικόνες από τα κατεχόμενα μέρη μας. Συγκεκριμένα όμως, θυμάμαι περισσότερο δύο λέξεις.
Δύο λέξεις, τόσο απλές αλλά και τόσο δύσκολες για να της κατανοήσεις στην ουσία τους. Το «Δεν Ξεχνώ», δεν ήταν τόσο απλό όσο κάποτε νόμιζα. Είχα πάντοτε την απορία γιατί να πρέπει να μας θυμίζουν να μην ξεχνάμε, γιατί θα έπρεπε να είχαμε βοηθούς μνήμης έτσι ώστε να μας υπενθυμίζουν το τι χάσαμε το πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974. Το έβρισκα παράλογο, ανούσιο, άλογο…Μετά όμως στα 27 μου χρόνια, κατάλαβα γιατί…
Το «Δεν Ξεχνώ», ξεχάστηκε…
* Κατεβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” στο http://24newspaper.com.cy!
