Παραθέτουμε αυτούσια την σελίδα που έφτασε στα χέρια μας:
Αγαπημένο μου ημερολόγιο, συγνώμη που δεν σου έγραψα εδώ και ημέρες. Δεν σε ξέχασα, απλά η έξοδος της Κύπρου από το μνημόνιο με ανάγκασε να αφιερωθώ εξ ολοκλήρου στο τουίτερ.
Με αφορμή και την επίσημη ανακοίνωση της οικονομικής ανάπτυξης του τόπου πήρα την υπουργάρα μου τον Χαρούλη και τον πήγα έξω για φαΐ. Πήγαμε στην Μακαρίου στην Λευκωσία να το γιορτάσουμε…
Ήταν ωραία αλλά έλειπε ο κόσμος. Προς στιγμή ενομίζαμε ότι εκόπηκε το ρεύμα στην περιοχή, αλλά τελικά εκαταλάβαμε ότι απλά όλες οι καφετέριες ήταν κλειστές. Μάλλον οι επιχειρηματίες της περιοχής επίαν Λεμεσό ή Αγία Νάπα για να γιορτάσουν το success story μας.
Anyway! Επροχωρήσαμε λίο με τα πόδια και εκάτσαμε να φάμε σε ένα σουβλιτζίδικο δίπλα που τζίνο το εμπορικό κέντρο στην μέση της Μακαρίου. Διαφεύγει μου το όνομα τωρά να σου γράψω ποιο είναι αλλά που εννά πάει εννά το θυμηθώ! Πάντως ήταν γεμάτο με ξύλα γυρώ γυρώ, πρέπει να κάμνουν ανακαίνιση. Την άλλη εφτομά πάντως εσκέφτηκα να πιάω την Αντρουλλού μου τζιαί να πάμε να ψουμνίσουμε που τζιαμέ…
Τελοσπάντων. Σήμερα παρολίον να την φάω πάλε μόνος μου όπως προχτές που μου έφυε ένας τόνος. Για να μην σου τα πολυλογώ, ήταν να ξεκινήσουμε να πάμε Βρυξέλλες για τζίνη την σύνοδο κορυφής. Η γραμματέας μου έλειπε διακοπές και εσκέφτηκα να κλείσω μόνος μου τα εισιτήρια…
Πιάνω τον υπολογιστή και γράφω www.cyprusairways.com αλλά έδειχνε μου συνέχεια “error – the content you searched cannot be found”, αγχώνουμε και όσες φορές και αν προσπαθώ πάλε το ίδιο μήνυμα. Σκέφτουμε «πρέπει να “έπεσε” η ιστοσελίδα των Κυπριακών Αερογραμμών. Ας το γράψω στο τουίτερ να τους ενημερώσω ότι έχει πρόβλημα η ιστοσελίδα να μεν φοηθεί ο κόσμος ότι έκλεισε».
Όπως ξεκινώ να το γράφω μπαίνει ο Χριστοδουλίδης μέσα, expert στο τουίτερ, και φωνάζει μου «Don’t do it Nicko!!!», γυρίζω και βλέπω τον με ύφος και απαντώ του «Μεν φοάσαι Νικ, εννά βάλω σωστά τον τόνο τούτη την φορά». Αλλά η απάντηση του έκοψε μου τα πόθκια μου…
«Εκλείσαμεν τες Πρόεδρε, εξίασες; Να χαρείς άφηστο κινητό κάτω τζιαί εννά μας πέψεις φυλακή!». Μόλις το ακούω, επάωσα, κρύος ιδρώτας εδιαπέρασε το σώμα μου και εδιερωτήθηκα… «πως θα πιάνω τωρά κουννούες και αναψυκτικά μινιατούρες μούχτη;».
Όμως ευτυχώς επέρασε μου, εξίασα ότι πιάνω €7.000 τον μήνα μισθό. Εσυγχύστηκα προς στιγμής, αφού που βκαίνω τζιαί λαλώ καμιά φορά τούτου του κόσμου που έχασε τις δουλειές του ότι καταλαβαίνω τους, μπαίνω στο πετσί του ρόλου.
Κάπου δαμέ πρέπει να σταματήσω να γράφω. Ήρτεν το φαΐ. Εννά μας ταΐσουν κοτόπουλο γράφει το μενού τζιάι στο τέλος αν συνεχίσω εννά ξημαρίσω τζιαι τις κόλλες…
ΥΓ: Να θυμούμαι να πιάσω πίσω το κινητό και το ipad του Χριστοδουλίδη που θα έρτουμε Κύπρο επειδή έπαθε εξάρτηση με τούτο το τουίτερ…
*Το πιο πάνω αποτελεί προϊόν φαντασίας και καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Όλα τα γραφόμενα κινούνται στην σφαίρα της φαντασίας και του… δεσμεύομαι!
ΥΓ2: H ζωή μας χρειάζεται και την σάτιρα…
