{loadposition ba_textlink}
Αλλαγή η οποία ήταν αναμενόμενη μεν, μερικώς καλοδεχούμενη δε. Αναμενόμενη ήταν η είσοδος νέων μικρών πολιτικών κινημάτων στη Βουλή αλλά και η μείωση των ποσοστών ψήφων που κέρδισαν τα παραδοσιακά κόμματα ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ μετά από περισσότερο από μιας πενταετίας κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού αναβρασμού. Μερικώς καλοδεχούμενη ωστόσο ήταν η είσοδος του ακροδεξιού κινήματος του ΕΛΑΜ, που αναδιαμόρφωσε συθέμελα τον πολιτικό χάρτη, επιτρέποντας ταυτόχρονα στην πανευρωπαϊκή άνοδο του ακροδεξιού εθνικισμού να αγγίξει την Κύπρο.
Ανατάραξη λοιπόν στη ρουτίνα του κύπριου πολίτη όχι μόνο από την είσοδο του ΕΛΑΜ στη Βουλή αλλά και από την είσοδο νεοεμφανιζόμενων κομμάτων, με αντιδράσεις από τα μεγάλα κόμματα τα οποία επιμένουν να μην αντικρίζουν κατάματα τους πολίτες στο θέμα των ευθυνών τους. Αντιθέτως, οι παραδοσιακές πολιτικές ελίτ του τόπου επιδόθηκαν αποκλειστικά στο να επηρεάσουν την κοινή γνώμη με εκφοβισμούς ως προς τις αληθινές προθέσεις του ΕΛΑΜ. Οι επιθέσεις όμως δεν αφορούν μόνο την πρόοδο του ΕΛΑΜ στην πολιτική σκηνή αλλά και της Αλληλεγγύης. Συγκεκριμένα, η Αλληλεγγύη και ειδικά η Πρόεδρος του κινήματος Ελένη Θεοχάρους είναι δέκτης συχνών ρητορικών επιθέσεων από την ηγεσία του κόμματος το οποίο την προώθησε στο Ευρωκοινοβούλιο, τον ΔΗΣΥ. Στα ίδια μήκη κύματος πλέουν και οι σχέσεις ΑΚΕΛ-Συμμαχίας Πολιτών για τους ίδιους λόγους.
Επομένως, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες του εξής χιουμοριστικού φαινομένου. Τα πρώην πανίσχυρα κόμματα του ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ εξαπολύουν επιθέσεις προς την μεριά των μικρότερων κομμάτων με την ελπίδα πως θα καταφέρουν να προσελκύσουν τους «χαμένους» ψηφοφόρους πίσω. Χάνουν έτσι την ουσία των αποτελεσμάτων των βουλευτικών εκλογών, ουσία που μεταφράζεται στην ανάγκη των πολιτών να δουν επιτέλους την δικαιοσύνη και τον εκσυγχρονισμό να στεριώνουν τις δομές της κοινωνίας. Στις ευθύνες των μεγάλων κομμάτων που καλούνται να αναλάβουν συγκαταλέγεται και ο ρόλος του ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ στην καταστροφή της οικονομίας αφού ήταν οι κύριοι πρωταγωνιστές σε όλες τις αποφάσεις τα τελευταία χρόνια.
Μεσημβρινές εκπομπές σημειώνουν απίστευτα νούμερα τηλεθέασης προβάλλοντας τηλεοπτικούς καυγάδες μεταξύ των εκπροσώπων των κομμάτων και από τις δύο πλευρές, όχι από τη δεξιά και αριστερά, μα από τα μικρά και μεγάλα κόμματα. Συχνά καταναλώνεται αυτός ο χρόνος στο να αλληλοκατηγορούνται άσκοπα οι δύο πλευρές, μη απαντώντας στα καίρια ερωτήματα που τίθενται στο τραπέζι της συζήτησης, που αφορούν βασικά τυχόν προτάσεις για επανεκκίνηση της οικονομίας, μείωση ανεργίας, ΜΕΔ, σκάνδαλα, Κυπριακό και άλλα πολλά ουσιώδη ζητήματα στα οποία κλήθηκαν τα κόμματα να αναλάβουν την διαχείριση τους. Εύλογα ερωτάται κανείς όμως ποιους ευνοούν οι μεσημβρινές επαναλήψεις πολιτικού μπάχαλου. Φυσικά τα μεγάλα κόμματα τα οποία στρέφουν την κοινή γνώμη μακριά από τις καλένδες και ευθύνες τους, διαδίδοντας ταυτόχρονα τον φόβο για την ενδεχόμενη κλιμάκωση της αλλαγής που επήλθε από την λαϊκή ετυμηγορία στις βουλευτικές εκλογές. Τρανό παράδειγμα ήταν και η κίνηση στην οποία προέβη νεοεκλεγέντας βουλευτής του ΑΚΕΛ να δείξει φωτογραφία συναδέλφου του από το ΕΛΑΜ στην οποία χαιρετούσε ναζιστικά, ως πολιτικό επιχείρημα για να υποσκάψει το ΕΛΑΜ. Δεν υποστηρίζεται πως ο χαιρετισμός ήταν σωστός, αλλά είναι το τελευταίο μας πρόβλημα.
Παρόλη την προσπάθεια των μεγάλων κομμάτων να υποσκάψουν τα μικρότερα κόμματα, αυτά δεν λένε να υποχωρήσουν ούτε σε θέσεις αλλά ούτε σε νούμερα. Ο λόγος είναι απλός: o κόσμος βαρέθηκε τον παλαιοκομματισμό και τους καρεκλοκένταυρους. Στην αύξηση των ψήφων που έλαβαν τα μικρά κόμματα συνεπάγεται και η στρατηγική του εκφοβισμού από τα μεγάλα κόμματα, η οποία απλά «ταϊζει το τέρας» δείχνοντας ότι οι ίδιοι τα φοβούνται, άρα είναι και αυτά μια λύση. Η στρατηγική του εκφοβισμού δεν πετυχαίνει επειδή για παράδειγμα δεν μπορείς να συγκρίνεις το ΕΛΑΜ με τη Χρυσή Αυγή της Ελλάδας όταν το ΕΛΑΜ αποδείχτηκε πιο ήπιο στις πράξεις του από την Χρυσή Αυγή, δηλαδή δεν κυνήγησε μετανάστες, δεν επιτέθηκε σε πολιτικούς αντιπάλους και πιο κύριο, δεν αποτελεί μια εγκληματική οργάνωση, τουλάχιστον έτσι φαίνεται τα τελευταία χρόνια. Αντιθέτως, πολλές φορές οι εκπρόσωποι του ΕΛΑΜ ξεκαθάρισαν ότι άλλο ΕΛΑΜ και άλλο Χρυσή Αυγή, ειδικά όταν δραστηριοποιούνται εντός διαφορετικών γεωγραφικών συνόρων. Απότοκο και άλλων πολιτικών διαχωρισμών, αυτή τη φορά σε τοπικό επίπεδο, είναι και η ίδρυση της Συμμαχίας Πολιτών και Αλληλεγύης τους οποίους κάποιοι χαρακτηρίζουν ως κόμματα παντός καιρού και χωρίς ιδεολογία οι αριστεροί που διέλυσαν την οικονομία μαζί με τους «πατριώτες» δεξιούς που απαξίωναν την συνάντηση με τον αριστερό Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Ο κόσμος γνωρίζει και θυμάται.
Εν κατακλείδι, τα μεγάλα κόμματα φταίνε για την Νέμεσι τους και την πολιτική άνοδο αυτών που τόσο καιρό φοβούνταν. Αν δεν μπόρεσαν να τους σταματήσουν αφού είναι τόσο επικίνδυνοι πως θα μπορέσουν να διορθώσουν τα προβλήματα αυτού του τόπου;
