Οι νέοι άνθρωποι, το μέλλον αυτού του τόπου, γυρίζουν την πλάτη στους πολιτικούς και στην πολιτική. Και δεν έχουν άδικο, αφού καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι με το αβέβαιο μέλλον τους και τη μάστιγα της ανεργίας, με τα πολλαπλά κοινωνικά, οικονομικά, και πολιτικά αδιέξοδα, με τη συμπεριφορά και τη δράση κομμάτων και πολιτικών που προκαλούν και προσβάλλουν κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο, με τα σκάνδαλα που φυτρώνουν σαν μανιτάρια και δημιουργούν μια εικόνα σήψης και ηθικής κατάπτωσης. Το φαινόμενο αυτό δεν πρέπει να υποτιμηθεί και ούτε να περάσει απαρατήρητο. Η αντιμετώπιση του μάλιστα, δεν μπορεί να υλοποιηθεί με εγκυκλίους και δακρύβρεκτα λογύδρια. Χρειάζεται κάτι παραπάνω. Κάτι πιο ουσιαστικό και πειστικό όπως κάθαρση σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, όλων όσων θέλουν να ηγούνται του τόπου και του λαού, δημιουργία συνθηκών ανάπτυξης και προϋποθέσεων εξόδου από τα αδιέξοδα που ταλανίζουν τους πολίτες και τη μικρή μας πατρίδα.
Το φαινόμενο της αποχής, της αποστροφής και της απαξίωσης επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί. Γιατί ακριβώς, η διαιώνισή του εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη Δημοκρατία, την κοινωνία και το μέλλον του ίδιου του τόπου.
Η κρίση γίνεται εντονότερη με την απάθεια και την αποστροφή των πολιτών για τα κοινά. Των πολιτών που κατάντησαν ουραγοί των εξελίξεων, απαθείς θεατές μιας κατάστασης που έχει εκτραχυνθεί και της οποίας η δυναμική έγκειται στην ανικανότητα των «ηγετών» της. Αν και η πολιτική εξουσία πηγάζει από τους πολίτες, εντούτοις νιώθουν τελικά ανήμποροι να γίνουν οι φορείς της αλλαγής.
Αντί να πυροβολούμε τους θεσμούς ας κάνουμε μια προσπάθεια να αντιληφθούμε τα αίτια και ας ψάξουμε από μόνοι μας ο καθένας να βρούμε τρόπους αλλαγής. Ας κρίνουμε πρώτα αυτούς που αφέθηκαν να διαβρώσουν την πραγματική έννοια των θεσμών και μετά τους εαυτούς μας που πρώτον τους εκλέξαμε και δεύτερον αφεθήκαμε να ξεγελαστούμε από καιροσκόπους και πολιτικούς τυχοδιώκτες, οι οποίοι κρυπτόμενοι πίσω από ηχηρά συνθήματα τα οποία στην πραγματικότητα ήταν ανάξιοι να διαχειριστούν, ζήτησαν την ψήφο μας. Στέκομαι ιδιαίτερα στον πολίτη ο οποίος εκλέγει. Οφείλουμε όλοι να έχουμε απαιτήσεις από τα άτομα τα οποία μας κυβερνούν. Απαιτήσεις από τους ηγέτες μας. Να κρίνουμε εις βάθος την προσωπικότητα τους και την ικανότητα τους. Να μην ικανοποιούμαστε από τα εύηχα συνθήματα. Να έχουμε απαίτηση να είναι ρεαλιστές και να λένε την αλήθεια. Η αλλαγή μπορεί και πρέπει να γίνει μέσω της ανα-διαμόρφωσης αυτής της κομματικής μορφής, εντός δηλαδή των θεσμών κι όχι εκτός. Οι ίδιοι οι ενεργοί πολίτες των κομμάτων θα πρέπει να αναθεωρήσουν τους στόχους και την πυξίδα του κόμματος τους. Όπως η οικονομία αλλάζει, όπως οι κοινωνίες αλλάζουν, όπως το ευρωπαϊκό όραμα εξελίσσεται, το ίδιο πρέπει να κάνουν και τα κόμματα.
Πόσοι από τα κόμματα, κατέβηκαν να ζητήσουν το λόγο από τους πολίτες της απαξίωσης; Να αφουγκραστούν τις ανησυχίες τους; Έχει χαθεί πλέον η επικοινωνία των πολιτών με τα κομματικά στελέχη κάπου στη διαδικασία του να ζητήσω ψήφο από έναν σίγουρο για εμάς ψηφοφόρο, βάζοντας στην άκρη ή κάτω από το χαλάκι τις πραγματικές ανησυχίες, παραγκωνίζοντας τους νέους και σπρώχνοντας τους στην απάθεια ή τα άκρα, όταν δεν μπορώ να υλοποιήσω ότι τους έταξα. Σε μια άλλη παράμετρο, το ιδανικότερο είναι τα ίδια τα κομματικά μέλη να μεριμνούν για την ένταξη δυναμικών, ικανών και αρίστων πολιτών σε αυτά. Πολιτών οι οποίοι πραγματικά έχουν όραμα και ρεαλισμό για επίτευξη της προόδου των κοινωνιών. Όχι πολιτών που «τάζουν» βολέματα και θέσεις ή που δεν τολμούν να δουν στα μάτια την πραγματικότητα κι ευθαρσώς να μιλήσουν για αυτήν. Να ενθαρρύνουν τέτοιους πολίτες να εμπλακούν στον πολιτικό βίο γιατί το τωρινό κατεστημένο στέλνει μήνυμα στους άριστους να μην το πράξουν γιατί το κατεστημένο θα τους κατατροπώσει. Μόνο εάν προωθούνται στα κόμματα οραματιστές και με σοβαρό υπόβαθρο άνθρωποι μπορούν να καταπολεμηθούν φαινόμενα, όπως οι πελατειακές σχέσεις ή οι κοντόφθαλμοι και άχρωμοι ηγήτορες που στην πορεία μπορεί να αποδειχθούν και επικίνδυνοι για το κράτος εάν εκλεγούν στα ανώτατα αξιώματα. Σημαντικό παράγοντα αποτελεί και η ευθύνη του ηγέτη ενός κόμματος. Οι ηγέτες οφείλουν να μεριμνούν για την αποτελεσματική διαδοχή τους. Δυστυχώς βλέπουμε σε όλους τους χώρους να κυριαρχεί το σύνδρομο κομπλεξισμού ή κατωτερότητας, του υπερακοντισμού του «εγώ» το οποίο μας απωθεί από το να εργαζόμαστε συλλογικά και να προκρίνουμε το καθολικό καλό.
Οι πλείστοι πολιτικοί στη Κύπρο είναι ηλίθιοι και υπάρχουν επειδή υπάρχουν βλάκες που τους ψηφίζουν. Ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση που έχει κάθε ψηφοφόρος, είναι σωστό αυτό το συμπέρασμα ή όχι; Με άλλα λόγια φταίνε οι ίδιοι οι άνθρωποι του λαού για τα βάσανά τους επειδή επιλέγουν ηλίθιους πολιτικούς. Δηλαδή ευθύνονται τα ίδια τα θύματα επειδή κάνουν λαθεμένη επιλογή. Χωρίς αμφιβολία υπάρχουν όλων των ειδών πολιτικοί. Πολυμαθείς, έξυπνοι, διορατικοί, υψηλής, μέτριας αλλά και χαμηλότερης νοημοσύνης. Αν μελετήσει κανείς επίσημα κείμενα και απομνημονεύματα πολιτικών εύκολα θα επιβεβαιώσει αυτό το συμπέρασμα. Το επίπεδο νοημοσύνης και οι προσωπικές ικανότητες ενός πολιτικού οπωσδήποτε σχετίζονται με την πολιτική.
Η αποδοκιμασία και απαξίωση φθοροποιών φαινομένων στη δημόσια ζωή, γίνεται κατά κανόνα με κηρύγματα ηθικολογίας και γενικόλογες ρητορείες που συνήθως συνιστούν υποκριτικές υπεκφυγές. Ωστόσο, αυτό που χρειάζεται είναι θεσμικές μεταρρυθμίσεις, δημοκρατικός έλεγχος και κοινωνική λογοδοσία. Αναμόρφωση του κράτους για να είναι υπηρέτης του πολίτη. Σύγκρουση ολομέτωπη με τη διαπλοκή, τη διαφθορά και τη σήψη στη δημόσια ζωή. Σύγκρουση με κάθε κατεστημένο που νέμεται ασύδοτα τη θέση του σε βάρος των συμφερόντων του λαού. Καθιέρωση νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων που θα εγκαθιδρύουν τη διαφάνεια, την αξιοκρατία και αδιαπέραστους αμυντικούς μηχανισμούς απέναντι σε επίδοξα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος.
Πάμπολλες οι συζητήσεις σε τηλεοπτικά πάνελ, άρθρα επί άρθρων και δηλώσεις επί δηλώσεων στον απόηχο της οικονομικής κρίσης και της κλιμακούμενης έλλειψης εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς. Οι πολίτες είναι θυμωμένοι, αγανακτισμένοι, οργισμένοι. Και θυμώνουν, αγανακτούν και οργίζονται περισσότερο όταν το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό, τα πολιτικά κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα επιχειρούν να αποποιηθούν ευθυνών για τη σημερινή κρίση στην οικονομία, την ανεργία, την κοινωνική δυστυχία, τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής και λεηλασίας του δημοσίου χρήματος. Η κατάπτωση του πολιτικού ήθους, η πτώχευση αρχών και αξιών, η διαπλοκή και διαφθορά στη δημόσια ζωή δεν είναι έργο αρειανών. Είναι έργο του πολιτικού συστήματος. Και για να υπάρξει η αναγκαία κάθαρση και αναγέννηση, είναι αναγκαία μια γενναιόψυχη αυτοκριτική χωρίς ευθυνοφοβία. Χωρίς ασφαλώς ισοπεδώσεις που τείνουν να συγκαλύψουν ενόχους και ενοχές. Γιατί η ισοπέδωση υπευθύνων και ευθυνών, η εξίσωση και η εξομοίωση ενόχων και αθώων εξυπηρετεί τους ενόχους και τους διευκολύνει στη συνέχιση του φθοροποιού τους έργου. Ιδιαίτερη προσοχή επίσης πρέπει να υπάρχει στην απαράκλητη εφαρμογή των κανόνων του κράτους δικαίου. Για να μην παρατηρούνται φαινόμενα ανεπίτρεπτων διαρροών και ενοχοποίησης ενδεχομένως αθώων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το πολιτικό σύστημα οφείλει να λάβει το εκκωφαντικά ηχηρό μήνυμα των πολιτών. Οι πολιτικοί είναι ανεπίτρεπτο να αρνούνται και να μην απεκδύονται ευθυνών. Να υποβληθούν στην αναγκαία αυτοκριτική που είναι το πικρό μεν, πλην όμως αναγκαίο φάρμακο για τη θεραπεία. Οι ευθύνες πρέπει να αναζητούνται στη βαθμιαία φθορά του πολιτικού συστήματος. Στην αναποτελεσματικότητα της πολιτικής διαδικασίας, στις λειτουργίες των πολιτικών φορέων, σε φαινόμενα διαφθοράς και ατιμωρησίας. Θα πρέπει ακόμα η αυτοκριτική να επεκταθεί και στις συμπεριφορές του εύκολου κέρδους, του άκρατου ατομικισμού, της απληστίας, της επιδειξιμανίας, του μιμητισμού, του νεοπλουτισμού, της υπερκατανάλωσης, της ασυλλόγιστης ψηφοθηρικής διόγκωσης του δημόσιου τομέα, της αποσάθρωσης των δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης. Όλα αυτά είναι τα άνθη του κακού, αλλά και το εύφορο έδαφος στο οποίο εύκολα φύτρωσε και ευδοκίμησε η οικονομική κρίση. Αυτή η κρίση βρήκε την κυπριακή κοινωνία ανοχύρωτη, απογυμνωμένη από τον παραδοσιακό της χαρακτήρα. Αυτό το χαρακτήρα που της επέτρεψε να αντιμετωπίσει την εθνική καταστροφή του 1974 και να επιτύχει την εθνική, οικονομική και κοινωνική αναγέννηση.
Πως μπορεί κάποιος νέος να εμπιστευτεί πολιτικούς και πολιτική και να ασκήσει το δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν; Με την ελάχιστη κοντινή μνήμη και με αναφορά μερικών μόνο σκανδάλων και φαινομένων διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας που είδαν το φως της δημοσιότητας το 2015 θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοούμε:
Υπόθεση Χρυστάλλας Γιωρκάτζη: Που βρίσκονται οι νομικές ενέργειες για αντικατάσταση της Διοικητού της Κεντρικής Τράπεζας, όπως είχε δηλώσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης;
Καταγγελίες Γενικού Ελεγκτή: Θα διερευνηθούν οι καταγγελίες του Γενικού Ελεγκτή κατά Υπουργών και άλλων κυβερνητικών υπηρεσιών ή ο Γενικός Ελεγκτής θα πρέπει να περιορίσει τους ελέγχους σε θέματα που δεν ενοχλούν την κυβέρνηση, όπως του συνέστησε πρόσφατα το Υπουργικό Συμβούλιο;
Έκθεση Black Rock: Θα ζητηθεί διερεύνηση των καταγγελιών ότι λειτουργοί της Κεντρικής Τράπεζας και ο ίδιος ο τέως Διοικητής της Πανίκος Δημητριάδης, δεν έλαβαν υπόψη προειδοποιήσεις για υπερεκτίμηση των αναγκών ανακεφαλαιοποίησης των κυπριακών τραπεζών, με αποτέλεσμα να φορτωθούν οι καταθέτες δισεκατομμύρια ευρώ;
Το ξεπούλημα των υποκαταστήματα κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα: Ακόμα αναζητούνται οι ένοχοι του μεγάλου σκανδάλου του ξεπουλήματος των υποκαταστημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα. Ποιοι ευθύνονται για τη φυγή τριάμισι δισεκατομμυρίων ευρώ από την Κύπρο σε μία νύχτα;
Κυπριακές Αερογραμμές, Eurocypria και ανακυκλωμένοι πολιτικά εκτεθειμένοι «ξερόλες» παράγοντες που τους έχουμε βαρεθεί. Από το ένα πόστο στο άλλο πετάγονται. Θα τιμωρηθούν επιτέλους οι αίτιοι του προσχεδιασμένου κλεισίματος του εθνικού μας αερομεταφορέα, οδηγώντας στην ανεργία πάμπολλους συμπατριώτες μας;
Άναψε φωτιές η έρευνα του οίκου Alvarez & Marshal. Αδιαφάνεια και σκάνδαλα στο τραπεζικό σύστημα της Κύπρου H έρευνα του αμερικανικού οίκου Alvarez & Marsal φέρνει στην επιφάνεια ασάφειες σε θέματα εποπτείας, εταιρικής διακυβέρνησης, παραλείψεις, απουσία εγγράφων, ανάληψη ρίσκου και διάφορων (καλυμμένων πρόχειρα) κενών που έφεραν την Τράπεζα Κύπρου στη σημερινή κατάσταση.
Η καθυστέρηση στην εξιχνίαση ή έστω στη διερεύνηση όλων αυτών των σκανδάλων σε συνδυασμό με την προσφιλή τακτική της κυβέρνησης Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ να συγκρούεται με τους ανεξάρτητους θεσμούς και να επιχειρεί να ελέγχει όλες τις τράπεζες μέσω των διορισμών στα Διοικητικά Συμβούλιά τους, καθιστά την κυπριακή κοινωνία καχύποπτη ως προς τις πραγματικές προθέσεις των κυβερνώντων.
Για αυτά τα θλιβερά και επικίνδυνα φαινόμενα την ευθύνη φέρει ακέραια η Κυβέρνηση Αναστασιάδη.
Τα κόμματα, όλα ανεξαιρέτως καθημερινά «έχουν δίκαιο» και έχουν και τις λύσεις. Βαρεθήκαμε να λαμβάνουμε δελτία Τύπου. Δηλώσεις και κόντρα δηλώσεις και στο βάθος οι εκλογές του 2016. Ναι, ξεκίνησαν την προεκλογική τους πορεία κάποιοι για τις βουλευτικές και κάποιοι ακόμα και για τις επόμενες προεδρικές… Τραγικό!
Το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο που υιοθετείται, οδήγησε σε κακοήθεις μεταλλάξεις σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου. Στην πολιτική, την οικονομία, την παιδεία. Τους κώδικες αξιών της κοινωνίας. Σε καμιά περίπτωση η ευθύνη για την απαξίωση της πολιτικής, ως χρήσιμης διαδικασίας προορισμένης να επιδιώκει το «κοινό καλό», δεν βαρύνει την κοινωνία. Η αντιμετώπιση της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής κρίσης, δεν είναι αρκετό να επιδιώκεται με τα όποια μέτρα οικονομικού χαρακτήρα. Οι αλλαγές είναι τώρα αναγκαίες όσο ποτέ. Σε ένα κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία και γίνεται όλο και περισσότερο ανταγωνιστικός, η Κύπρος χρειάζεται τομές που θα σαρώσουν τις αγκυλώσεις του χθες και τα κατεστημένα του σήμερα. Χρειάζεται να δώσουμε πειστικές απαντήσεις για την ανάκτηση της αυτοδυναμίας του πολιτικού συστήματος, για ένα μοντέλο διακυβέρνησης που θα ρυθμίζει ένα σύγχρονο, αποκεντρωμένο, φιλικό και αποτελεσματικό δημόσιο τομέα. Απαλλαγμένο από το σαράκι των πελατειακών σχέσεων. Η αλλαγή είναι όρος και προϋπόθεση για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Αλλά και για την επανεκκίνηση της οικονομίας και δόμησης ενός νέου δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης. Η δημοκρατία, πολιτική και οικονομική, αποκτά νόημα και περιεχόμενο, μόνο όταν οδηγεί σε μια κοινωνία ελευθερίας, αλληλεγγύης και συνοχής.
Οι πολίτες αναμένουν και απαιτούν αποκατάσταση της πολιτικής αξιοπιστίας, της εντιμότητας και της ηθικής στην πολιτική. Απαιτούν πρωτοβουλίες για μια συνολική αναγέννηση της κοινωνίας, των θεσμών και των εθνικών προοπτικών. Μόνο έτσι θα «ξαναβρούμε τη ψυχή μας», την αυθεντικότητα μας, την πίστη μας σε αρχές και αξίες και θα δρομολογήσουμε την οικονομική, κοινωνική και εθνική επανεκκίνηση. Είναι μια θεμελιώδης προϋπόθεση και για την επιτυχία του αγώνα για τερματισμό της κατοχής, για ελευθερία και δικαίωση.
Η πολιτική είναι υπόθεση συλλογικής στράτευσης και προσφοράς. Δεν είναι υπόθεση διαχείρισης από τους λίγους μιας πίτας που παράγει η κοινωνία με την εργασία της. Το χρέος μας είναι να συγκρουστούμε μέχρι τέλους με τις δυνάμεις της συναλλαγής, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Με κοινωνική και πολιτική απαξίωση όσων εμπλέκονται στα φθοροποιά αυτά φαινόμενα, αλλά και με διαμόρφωση ενός αμυντικού θεσμικού δικτύου που θα αποτρέπει την εκδήλωση τους.
Η Κύπρος διέρχεται μια άθλια, επικίνδυνη και πρωτόγνωρη παρακμή. Βιώνουμε μια εκτεταμένη διαφθορά που συρρικνώνει τη δημοκρατία και κατατρώει το δημόσιο πλούτο. Βιώνουμε τη χρεοκοπία των θεσμών και των λειτουργιών του κράτους. Το πολιτικό σύστημα είναι ανήμπορο και ανίκανο να δώσει λύσεις. Η διαπλοκή του πολιτικού συστήματος με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα προκαλεί το δημόσιο αίσθημα. Η ηθική είναι ξένη για την πολιτική. Οι κομματικές σκοπιμότητες είναι πάνω από όλα. Η ατιμωρησία και η αναξιοκρατία κυριαρχούν. Οι ένοχοι των σκανδάλων και των εγκλημάτων κυκλοφορούν ελεύθεροι και πολλοί αναβαθμίζονται προκλητικά.
Δεν διορθώθηκαν ποτέ οι βαθιές δομικές ατέλειες, τα λάθη και οι παραλείψεις του κυπριακού κράτους. Δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανένας και για τίποτα. Άφησαν τη διαφθορά να ριζώνει, να θεωρείτε φυσιολογικό προνόμιο πολιτικών και οικονομικών κατεστημένων. Άφησαν διεφθαρμένους να διαχειρίζονται την εξουσία, και τον πλούτο της χώρας μας.
Έχετε τη δύναμη ανατροπής της σημερινής σαθρής κατάστασης κύριοι πολιτικοί;
Είσαστε έτοιμοι να μετατρέψετε την απογοήτευση, την απαξίωση, το θυμό και την αγανάκτηση σε αντίσταση και πατριωτική αναγέννησης;
Αν ναι, αποδείξετε το με πράξεις και όχι με πύρινους λόγους!
Τα τελευταία χρόνια, είναι ο λαός που υποφέρει από την πολιτική και κάποιοι πολιτικοί είναι στην κοσμάρα τους.
Ευτυχώς! Εξακολουθούμε να έχουμε το δικαίωμα να λέμε αλήθειες και να καταθέτουμε προβληματισμούς. Αυτό ακόμη δεν μας το στέρησαν.
Η πολιτική ζωή έπιασε πάτο. Ακούς συχνά Βουλευτές να λένε «ντρέπομαι που είμαι μέλος αυτής της Βουλής». Το δήλωσαν αρκετοί σε εκπομπές και αναφέρονταν σε νομοσχέδια που «δεν ήθελαν να ψηφίσουν αλλά ψήφισαν» και αφορούσαν κυρίως μνημονιακές υποχρεώσεις, αποκοπές ή φορολογίες σε βάρος των πολιτών.
«Να πέσουν οι τόνοι» υπέδειξε το Προεδρικό για την υπόθεση ατιμωρησίας και «ανταμοιβής» του Πανίκου Δημητριάδη. Γιατί δεν ακυρώνονται και οι διώξεις εναντίον χιλιάδων πολιτών που αδυνατούν πραγματικά λόγω ανεργίας να καταβάλουν τις δόσεις τους στις τράπεζες και οδηγούνται πολλές φορές στης φυλακής τα σίδερα; Γιατί οι χιλιάδες που απολύθηκαν από τις εργασίες τους δεν πήραν «αποζημίωση» ή τους αφαιρέθηκαν αυθαίρετα μεγάλα ποσά από τους μισθούς τους διότι έτσι απλά το αποφάσισαν οι εργοδότες τους μετά την κρίση;
Είναι με λύπη μας που παρατηρούμε την φτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία, τον εξευτελισμό του απλού κυπρίου πολίτη και την εγκληματικότητα να εξαπλώνονται ραγδαία.
Οφείλετε με ωριμότητα να βάλετε στο πλάι τους πανηγυρισμούς και τα εύσημα από τους ευρωπαίους εταίρους μας για τις ηρωικές εξόδους της Κύπρου στις αγορές, όταν άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, όταν οι νέοι και οι νέες μας δεν μπορούν να βρουν δουλειά, όταν τα εισοδήματα μειώνονται σημαντικά, δεν είναι η ώρα για εκλογικούς πανηγυρισμούς. Πάνω απ’ όλα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και να δώσουμε λύσεις.
Με βάση λοιπόν τα πιο πάνω μην διερωτάστε κύριοι πολιτικοί γιατί τόση απαξίωση από τους νέους μας για τους πολιτικούς και την πολιτική.
Εσείς είσαστε και η αιτία και η αφορμή!
«Απογοητευτική είναι η κατάσταση όσον αφορά τόσο την εγγραφή νέων ψηφοφόρων στον εκλογικό κατάλογο».
Σύμφωνα με τον κ. Δημητρίου, Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Εκλογών του Υπουργείου Εσωτερικών «οι νέες εγγραφές στον εκλογικό κατάλογο είναι 1.328 από τις 37.000 ενώ την αντίστοιχη περίοδο του 2011 ήταν 4.920. Για τα εκλογικά κέντρα του εξωτερικού υπάρχουν μέχρι στιγμής 38 δηλώσεις, ενώ σε σύγκριση με το 2011 υπήρχαν 5.096».
Διερωτάστε ακόμα γιατί;
Ο λαός, οι πολίτες, αναζητούν ακόμη την ελπίδα! Γι’ αυτούς δεν «μίλησε» ακόμη κανείς με πράξεις!
Έπεα πτερόεντα…
«Σοβαρότητα και πολιτική είναι δύο πράγματα τέλεια ξεχωρισμένα»
Γιώργος Σεφέρης
* Διαβάστε δωρεάν την ηλεκτρονική έκδοση της “24” εδώ!
