Του Μάριου Δημητρίου
Οδηγείται σύντομα στο Δικαστήριο, κατηγορούμενος για καλλιέργεια μερικών φυτών κάνναβης, χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας, με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα. Στον ίδιο τόπο και χρόνο, είχε στην κατοχή του ελεγχόμενο φάρμακο, δηλαδή 15 γραμμάρια φυτικής ύλης κάνναβης. Η κατηγορία εναντίον του είναι αρκετά σοβαρή, αφού θεωρήθηκε από την Αστυνομία ως προμηθευτής ναρκωτικών και όχι ως απλός χρήστης, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, δεδομένου ότι η καλλιέργεια περισσότερων από δύο φυτών κάνναβης, θεωρείται αυτόματα από τον σχετικό νόμο, ως καλλιέργεια του φυτού με σκοπό την εμπορία του.
Είναι γύρω στα 60 και ζει μόνος σε ιδιόκτητο, μικρό σπίτι που έκτισε σε οικογενειακό κτήμα, αρκετά μακριά από την κατοικημένη περιοχή του ορεινού χωριού του. Παραδέχεται βεβαίως την καλλιέργεια των φυτών κάνναβης, αλλά απορρίπτει τους ισχυρισμούς της Αστυνομίας, περί της πρόθεσής του να την προμηθεύσει σε άλλους, επιμένοντας ότι την καλλιεργούσε για προσωπική χρήση, ως…φυσικό φάρμακο για ανακούφιση από την ασθένεια του προστάτη, που τον ταλαιπωρεί τα τελευταία χρόνια. Παραδέχεται επίσης ότι είναι χρόνιος χρήστης κάνναβης από 15 χρόνων και όπως πολλοί άλλοι συστηματικοί χρήστες, έχει τη δική του φιλοσοφία γι’ αυτήν – δεν τη θεωρεί καταστροφική ουσία όπως είναι η κοκαϊνη, η ηρωίνη και άλλα ναρκωτικά και τη θέλει να είναι μέρος της μποέμικης νοοτροπίας και τρόπου ζωής του. «Σε ποιον δεν αρέσει να κάνει μια ψιλή;», μου είπε λες και απευθυνόταν στον εαυτό του. «Είμαι χρήστης για 45 χρόνια, γιατί να πηγαίνω να πληρώνω τον έμπορο; Γιατί να μην έχω τη δική μου προμήθεια και να είμαι ήσυχος πάνω στο βουνό; Είμαι ήσυχος άνθρωπος, δεν ενοχλώ κανέναν».
Μου αφηγήθηκε τη σύλληψή του από αστυνομικούς της ΥΚΑΝ, που επέδραμαν στην αυλή του πριν δύο χρόνια, ξερίζωσαν και πήραν μαζί τους τα φυτά του.
«Δεν φορούσαν αστυνομική στολή, ήρθαν ντυμένοι σαν χίπιδες, σαν εμένα. Ο ένας ήταν και με το βρουλί. Έπιασαν ακόμα και το κουλιαστήρι μου που είχα μέσα τα φύλλα της κάνναβης, αφού την έπινα σαν το τσάι. Εμένα δεν μου περνά να πω ψέμα, είμαι άνθρωπος της αλήθειας. Με ρώτησαν οι αστυνομικοί, «γιατί δεν τα έχωσες;». Τους λέω, «γιατί να τα χώσω; Νάτα εκεί μεσ’ την αυλή μου». Μου είπαν, «απαγορεύεται» – και τα ξερίζωσαν. Μου έδειξαν ένταλμα έρευνας. Τους είπα, «είναι το φάρμακό μου, είμαι άρρωστος, τα έχω για την υγεία μου». Ένας μου είπε να σιωπήσω, γιατί θα μου βάλει χειροπέδες. Με πήραν κάτω, με έβαλαν σε ένα κελί, τέσσερις μέρες. Πελλανίσκεις… Μου είπαν να μου φέρουν γιατρό. Τους είπα, «αν μου φέρει κάνναβη, φέρτε τον. Όχι όμως να μου φέρει μορφίνη και μπαμ ολόισα να με πάρουν τρελοκομείο!». Ξέρεις, όταν μου ξερίζωσαν τα φυτά μου, ήταν σαν να πήγαν σε ένα γέρο, άνοιξαν το ερμάρι του και του πήραν όλα τα χάπια του. Εμένα ήταν το φάρμακό μου. Μετά τη σύλληψή μου, άρχισαν τα συμπτώματα, πόνοι, ζάλη, στρες δεν κοιμόμουν καλά, δεν έτρωγα καλά. Με το στρες, τα έβλεπα όλα μεγάλα, αξεπέραστα προβλήματα. Για ένα μικρό διάστημα, έπαιρνα 18 χάπια την ημέρα, ήμουν σαν ζόμπι…τα πήρα και τα πέταξα στα σκουπίδια. Δεν θέλω τα χημικά φάρμακα, είναι καλύτερη η φυσική θεραπεία με την κάνναβη. Δεν πρέπει να το λεν ναρκωτικό, είναι ένα φυτό με πολλές καλές ουσίες που βοηθούν πάνω από είκοσι αρρώστιες».
-Πώς επέλεξες αυτή τη μοναχική ζωή;
-Ήρθα εδώ πριν τρία χρόνια… ζω έξω από το σύστημα και είμαι τυχερός που είχα αυτά τα οικογενειακά χωράφια, που τη στετέ μου. Όταν άρχισε το πρόβλημά μου με τον προστάτη, με ψηλή πίεση, πονοκεφάλους, εφίδρωση, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να έρθω εδώ στο βουνό, να μην ενοχλώ κανένα και να κάνω μια φυσική θεραπεία. Δεν ήθελα φάρμακα. Από τότε νιώθω εντάξει, άλλαξα τη ζωή μου εντελώς.
-Σε γεμίζει η ζωή εδώ;
-Τον τελευταίο χρόνο έχω μια φίλη, μπορεί να έρθει να μείνει εδώ κανένα σαββατοκύριακο, μαγειρεύουμε, καθαρίζουμε, περιποιούμαστε τον κήπο με τα δέντρα και τα λαχανικά μου, περνούμε ωραία. Όπως βλέπεις, έχω φυτεμένες συκιές, πιπεριές, πεπονιές, ροδιές, χρυσομηλιές, αγγουριές, πομηλορκές… Συχνά αγοράζω μόνο ψωμί και τη βγάζω με τα φρούτα και τα λαχανικά μου.
-Έκανες ειρήνη με τον εαυτό σου;
-Το πράμα σε βοηθά. Αν δεν το είχα, δεν θα μπορούσα να μείνω για πολύ μόνος μέσα στη φύση. Χάνομαι μέσα στη φύση, φεύγουν οι έγνοιες…απολαμβάνω ακόμα και να παρακολουθώ τι κάνουν οι λίμπουροι…βλέπω τα έντομα που τρώνε τα φρούτα, ύστερα έρχονται μεγαλύτερα έντομα και τρώνε τα μικρότερα….
-Κυνηγάς;
-Έχω όπλο, με άδεια, αλλά δεν κυνηγώ. Οι αστυνομικοί έπιασαν το όπλο μου και τα φυτά μου. Όμως αντί να μου δώσουν πίσω τα φυτά μου που δεν κάνουν κακό σε κανέναν, μου έδωσαν πίσω το όπλο μου – ένα πράγμα που σκοτώνει…
